De Helletocht

Een laatste stralende zomerdag zorgde ervoor dat ik mijn plannen om het de rest van het jaar rustiger aan te doen met de koersfiets nog even aan de kant schoof.
Gisteren stond Roeselare-Roubaix-Roeselare (de "Helletocht") op het programma, een mengeling tussen delen van Gent-Wevelgem (de Kemmelberg, Zwarteberg, ... in het Vlaams-Franse Heuvelland) en Parijs-Roubaix (de Noord-Franse kasseistroken zoals de Carrefour de l'Arbre en de velodrome van Roubaix). Zo'n 225 km in de streek die ik goed ken.


Nogal hardleers heel wat ondervonden of herontdekt:

• vertrek vóór de eindlimiet voor de vertrektijd voor de grote toer of je moet tientallen kilometers alleen in de ochtendmist rijden
  
• als je over Franse kasseien wil dokkeren, doe handschoenen aan, ook al is het putje zomer of je kweekt blaren in no time
  
• zonnecrème is niet geheel overbodig als je uren in zon gaat zwoegen
  
• vooral niet 30 seconden stoppen als je in een peloton zit omdat je hoognodig naar het toilet moet, of je ziet dat peloton nooit meer terug
  
• de Noord-Franse kasseien zijn van een andere categorie dan de relatief gelijkmatig gelegde en diepe tractorspoor-loze kasseien van de Haaghoek en consoorten en liggen mij niet :-(
  

Een geslaagde dag, dankzij gelegenheidspartner Michael uit Bitsingen en de naamloze Zannataman, die ervoor zorgde er toch zo'n 100 km in groep(je) gereden kon worden.

De organisatie was in orde, ook al begonnen ze de bevoorradingsposten nogal vroeg op te kramen. Jammer dat L.V. en D.V er niet bij konden zijn!

• Parcours in pdf
• De foto's heb ik van de officiële website en deze weblog

De Mont Ventoux

't Zit erop, 't is gedaan. Ziehier een dump van de harde data - de heroïek en de petites-histoires denkt u er maar zelf bij...

De grafieken


De beklimming van de Mont Ventoux vanuit Bédoin, de zogenaamd moeilijkste kant.
Het hellingspercentage in graden en de hoogte in meters is weergegeven.
Je ziet dat de beklimming grofweg in 3 delen kan opgedeeld worden:

• De "aanloop" van Bédoin naar Saint-Estève: variabele gradiënten van 0 tot 5%.
  
• Het lastige stuk in het bos tot aan Chalet Reynard: rond de 8% met pieken tot 11%, hoewel er ook recuperatiezones tussen zitten.
  
• Het maanlandschap: van Chalet Reynard tot de top: door de band genomen minder steil dan in het bos, maar toch eindigend met 11%.

De beklimmingen van Malaucène en Sault zou ik ook nog kunnen maken, maar daar ben ik te lui voor.

De foto's

Zicht op het maanlandschap vanop de noordelijke beklimming vanuit Malaucène.
De officiële startlijn in Bédoin.
LV op weg naar een prachtprestatie.
De magnifieke Gorges de la Nesque tussen Sault en Villes-sur-Auzon. Wat een plezier om daardoor te rijden!
De tijden
We hebben de Mont Ventoux meerdere keren langs meerdere kanten opgereden. Hier de tijden, in chronologische volgorde:

• Malaucène: DV, TB 1u47, LV 2u04
  
• Bédoin: TB 1u39, DV 1u44, LV 1u59
  
• Sault (slechtst tot bij Chalet Reynard)
  
• Bédoin: DV, TB 1u35, LV 1u45

De kilometers: 13/aug - 143.03 km, 14/aug - 113.36 km, 15/aug - 78.85 km, 16/aug - 21.61 km

De accidenten
L'accident a eu lieu hier, en début d'après-midi, peu après 14 heures, sur la route qui descend du Ventoux, du côté de Malaucène. Trois kilomètres environ avant le Grozeau, dans la courbe appelée, ici, "le virage baissé", un cycliste qui descendait du sommet - très vite selon les premiers éléments de l'enquête - a heurté dans un virage le rétroviseur gauche d'un fourgon Renault Trafic qui arrivait en face, et à bord duquel se trouvait une famille originaire de la Sarthe.

Le choc a déséquilibré le cycliste qui a lourdement chuté sur la chaussée. Devant la gravité de son état, cinq sapeurs-pompiers de Malaucène, les premiers sur place, rejoints ensuite par une équipe du Samu de Vaison-la-Romaine, ont fait appel à un hélicoptère du Smur 84 qui s'est posé sur un parking proche du lieu de l'accident, en bordure de la route. Le cycliste, âgé d'une trentaine d'années et de nationalité irlandaise, souffrait notamment d'un traumatisme crânien, d'une perforation de la plèvre et de plusieurs fractures, à la mâchoire et au poignet. Il a été transporté d'urgence à l'Hôpital Nord de Marseille (bron: M. Bertrand, Le Dauphiné - édition 84A du 17/08/2008).

Het drama en de carbon bidonhouders

De Provence
Du peng et du bourseng pour le chieng à la maisong!
Le lavende of is het nu du lavendin?
...ou peut-être une glace de veng?

Fietsen in Flobecq - Vloesberg

De week van de laatste kansen. 't Is best dat het de laatste week is, want het opladen en op het gewicht letten wordt een steeds zwaardere opgave. Nu is het echt aftellen en uitkijken naar volgende week. Om D.V. te citeren: Mo noaste weke in Vrankryk goak 'k my loatn sljeern wi - nen yskrèm olier en nen yskrèm odoar!

Deze week dus twee laatste tochten:
- Van Gent naar de Damse Vaart en terug via het Drongengoed in Ursel (106 km met een gemiddelde snelheid van 32 km/u)

• Gegevens via Garmin Connect
  

- Van Gent over Brakel en Ronse naar Kortrijk.

Kortrijk is namelijk de plaats van vertrek en de fietsen moesten er vanuit Gent naartoe gebracht worden - dat kan je er even goed een tochtje van maken. En wat voor één: na wat zoeken vonden we in Vloesberg (Flobecq) de prachtige beklimming van d'Hoppe (uit de E3-prijs) terug.

De voortekenen voor Zuid-Frankrijk waren ampel: halverwege de beklimming - na het stuk in het bos - bevond zich Châlet Gérard en Vloesberg bleek gejumeleerd te zijn met ... Cairanne in Frankrijk, onze verblijfplaats volgende week. Hier zijn hogere machten mee gemoeid.

Toevallig nog een steile beklimming gevonden van 18% (Hurdumont) en ook nog langs de Kanarieberg in het Muziekbos en de Fiertelmeers (op de zuidflank van de Hotondberg) voorbijgekomen. Die laatste kende ik uit de onvolprezen Cotacolencyclopedie van S.V. - en wist dat ze in de buurt lagen. Dat konden we dus niet laten liggen...


De foto toont een zicht op de Kruisberg vanop de beklimming van de Fiertelmeers.

• Gegevens via Garmin Connect (tijdens een pauze in Dikkelvenne heb ik de timer op "Stop" gezet, vervolgens vergeten terug aan te zetten en dat pas gezien toen in de sequoia van kasteel Lilare in Sint-Maria-Oudenhove ging fotograferen)
  

Vanaf doe ik geen klop meer.

Een beetje verliefd... op Brussel

Gisterenavond werd ik overvallen door de dwingende gedachte een avondlijk bezoek te brengen aan de nationale plantentuin in Meise. Soms moet je niet teveel nadenken, dus bevond ik me vanuit Gent al snel in de Brusselse metro.

Telkens weer wanneer ik in Brussel ben, valt het me op hoe thuis ik me daar voel - een soort van rust daalt er over me neer. De drukte van mensen onderweg, Afrikaanse vrouwen in vol ornaat, Arabieren, Brusseleirs, de geur van ijzer en plastiek en felgekleurde kunst. Enige nostalgie naar vervlogen tijden is me niet vreemd. Mochten sommige mensen niet zeggen dat ik mij nagenoeg overal thuis voel, zou ik zeggen: "Ik zou er kunnen leven, in Brussel"...

Maar goed, Meise. De reden van mijn bezoek was de reuzenaronskelk (Amorphophallus titanum) die er in tijdelijk in bloei stond in één van de serres (meer over deze indrukwekkende plant). Een enkele foto. Ik vond ze mooier dan verwacht.

In het schemerduister maakte ik ook nog een flinke wandeling in het wel zeer groene domein van Bouchout, op zoek naar de mammoetboom die lang op de hoofdpagina van mijn mammoetbomensite stond, maar die ik tot mijn grote schande nog nooit zelf had gezien. Zwaar gehavend aan de stam, maar inderdaad een zeer hoog exemplaar. Ook ging ik snel op zoek naar de grote moerascipres, waarvan ik wist dat de kniewortels vrij goed ontwikkeld zijn, en inderdaad: ruim anderhalve meter - zo groot zag ik ze in België nooit. De pas moest er nog flink ingezet worden om voor sluitingstijd weer aan de dadelpalmen aan de ingang te staan, vervolgd door een avondje Brussel in een zwaar romantisch-nostalische bui.

Vandaag weer wakker worden - ver weg van de piramide op het Rogierplein, de Kapellekerk of de Japanse toren van Laken. Zucht.