De Ronde van Vlaanderen 2008

Zaterdagmorgen 5u30, bij T.V. thuis in Brugge. De grote dag is begonnen: vandaag rijden we voor de eerste keer de Ronde van Vlaanderen, voor de eerste keer een tocht van meer dan 180 km. Present zijn fietscompagnon L.V. en ikzelve. D.V. komt vanuit Kortrijk met de eerste trein en zal ons later vervoegen.

Na de formaliteiten op de grote markt in Brugge, worden we 's morgens vroeg op de grote weg van Brugge naar Roeselare voorbijgestoken door grote drommen wielertoeristen. We laten het niet aan ons hart komen: "Och, laat ze maar rijden. We gaan ze wel oprapen in de Ardennen!". Het zou nog een running gag worden.

Ter hoogte van 't Hoge in Kortrijk zijn de pelotonnetjes volledig uiteengerafeld en begint het weer gevoelig slechter te worden - iets voor het "Dorp van de Ronde" Bellegem worden de regenvestjes bovengehaald. Ook een pijnlijk opstekende kramp in mijn rechterkuitspieren zorgt voor een domper op de moraal.

De volgende tiental kilometers probeer ik de kramp er rustig uit te fietsen, maar heb er toch serieus last van bij het beklimmen van de eerste helling van de dag, de Kluisberg - in de regen. Ik moet iedereen voorbij laten gaan. En van het idee dat het nog zo'n kleine 200 km is wordt je ook niet direct vrolijk. Het zal toch niet waar zijn dat deze Ronde-poging voortijdig zal eindigen? Ondertussen zijn de voeten doorweekt en hoor ik van medefietsers verhalen over ijskoude voeten, iets waar ik zelf minder last van heb.

Maar de weergoden zijn ons goed gezind: bij naderen van Wannegem-Lede klaart het echter op en samen met de moraal stijgt ook het plezier en de sfeer. Net na Gavere komt ook D.V. ons vervoegen: hij heeft tijdens de voormiddag blijkbaar heel de tijd in het wiel van Museeuw en Van Petegem gezeten. Museeuw zorgde voor de humor door het vertellen van een aantal moppen, Museeuw-kluchten dan nog.

De uren vliegen voorbij, de kilometers worden goed verteerd: we plukken volop de vruchten van onze voorbereiding (waaronder de E3-Prijs Harelbeke de week ervoor), al worden de kasseien op verschillende manieren geapprecieerd. L.V. blijkt vlotjes over deze stroken te dokkeren terwijl D.V. er onmiddellijk grote gaten moet laten vallen. Hij staat dan wel weer steevast als eerste bovenaan de hellingen.

We hebben ons lesje goed geleerd: niet te snel willen rijden, voldoende eten en drinken en met deze motto's blijkt alles vrij goed te doen. Alleen op de Koppenberg moeten we allen voet aan de grond zetten - al moet het gezegd worden dat dit voornamelijk te wijten was aan opstoppingen veroorzaakt door vallende fietsers. Ontgoochelde gezichten alom.

Achteraf gezien was de Ronde een haalbare kaart - uitrijden was het doel, en de tijd was van geen belang. Uiteindelijk blijkt er 277 km op de teller te staan, gereden in een uur of elf (en een half). Misschien dat er volgend jaar een uurtje of meer vanaf kan?