De Mont-Saint-Aubert

Zondag 23 maart. Ik lag nog vredig te slapen toen buurman D.V. mij wakker belde: "Deze namiddag geven ze slecht weer uit - geen zin om nu direct met de koersfiets op pad te gaan?". De goeste was er en zodus waren we een half uur later op weg naar de Mont-Saint-Aubert, één van de heuvels nabij Ronse in Wallonië. Naar mijn traditie was er weer eens iets niet in orde: van deze keer lag er geen vet op mijn ketting - gepiep, geknars en slijtage tot gevolg. Een binnenschipper, die met zijn boot in een zijarm van de Schelde in Warcoing aangemeerd lag, om wat "huile pour la chaîne" gevraagd. Na wat gepruts - "il n'y a plus beaucoup de psssssj" - alles goed "in de vette" gezet: een wereld van verschil!

Een leuke voormiddag: schoon weer en dito plaatsjes gezien, jeugdsentiment voor D.V. bij de bobslee op de Mont-Saint-Aubert, een toch wel ferme gemiddelde snelheid. Tijdens de terugtocht langs de Schelde en het kanaal Kortrijk-Bossuit ontketende D.V. zijn gesels - hij had energie te over en was vrijwiller om heel de tijd kop te trekken en pulle, sjette én goaze te geven. Dat kwam mij goed uit want het beste was er bij mij af. Ik was de dag ervoor bij grijs buienweer naar Waasten en de Palingbeek in Zillebeke gereden, met behulp van buienradar.nl de buien omzeilend, en - moet ik durven toegeven - D.V. is een beter fietser dan mij. Het vat was af toen we bijna terug thuis waren - alletwee compleet leeg en uitgehongerd. Bij mij wachtte koeietong met champignons, bij D.V. konijn met rode wijn - waarna we elk blijkbaar paasnamiddag al slapende hebben doorgebracht. Meer moet dat niet zijn op een zondag.